eitur

Faroese

Etymology 1

From Old Norse eitr, from Proto-Germanic *aitrą, from Proto-Indo-European *h₂oyd-, *h₂eyd-.

Noun

eitur n (genitive singular eiturs, uncountable)

  1. poison
Declension
n13-s singular
indefinite definite
nominative eitur eitrið
accusative eitur eitrið
dative eitri eitrinum
genitive eiturs eitursins
Derived terms

Etymology 2

Verb

eitur

  1. second-person singular present of eita
  2. third-person singular present of eita

Icelandic

Etymology

From Old Norse eitr.

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈeiːtʏr]
    Rhymes: -eiːtʏr

Noun

eitur n (genitive singular eiturs, nominative plural eitur)

  1. poison

Declension

Declension of eitur (neuter)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative eitur eitrið eitur eitrin
accusative eitur eitrið eitur eitrin
dative eitri eitrinu eitrum eitrunum
genitive eiturs eitursins eitra eitranna