emphyteuticus
Latin
Etymology
From Ancient Greek ἐμφυτευτικός (emphuteutikós). By surface analysis, emphyteuma + -icus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɛm.pʰyˈtɛu̯.tɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [em.fiˈt̪ɛːu̯.t̪i.kus]
Adjective
emphyteuticus (feminine emphyteutica, neuter emphyteuticum); first/second-declension adjective
- (Late Latin, law) emphyteutic; of or pertaining to emphyteuma (type of hereditary leasehold in Roman law granted for the purpose of cultivation)
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | emphyteuticus | emphyteutica | emphyteuticum | emphyteuticī | emphyteuticae | emphyteutica | |
genitive | emphyteuticī | emphyteuticae | emphyteuticī | emphyteuticōrum | emphyteuticārum | emphyteuticōrum | |
dative | emphyteuticō | emphyteuticae | emphyteuticō | emphyteuticīs | |||
accusative | emphyteuticum | emphyteuticam | emphyteuticum | emphyteuticōs | emphyteuticās | emphyteutica | |
ablative | emphyteuticō | emphyteuticā | emphyteuticō | emphyteuticīs | |||
vocative | emphyteutice | emphyteutica | emphyteuticum | emphyteuticī | emphyteuticae | emphyteutica |
Alternative forms
Related terms
- emphyteosis f (noun)
- emphyteota m (noun)
- emphyteuma n (noun)
- emphyteusis (adjective)
- emphyteuta m (noun)
- emphyteutarius (adjective)
- emphyteuticālis (adjective)
- emphyteuticārius m (noun)
References
- emphyteuticus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.