erroneus
Latin
Etymology
errō (“wanderer, vagabond”) + -eus
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɛrˈroː.ne.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [erˈrɔː.ne.us]
Adjective
errōneus (feminine errōnea, neuter errōneum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | errōneus | errōnea | errōneum | errōneī | errōneae | errōnea | |
| genitive | errōneī | errōneae | errōneī | errōneōrum | errōneārum | errōneōrum | |
| dative | errōneō | errōneae | errōneō | errōneīs | |||
| accusative | errōneum | errōneam | errōneum | errōneōs | errōneās | errōnea | |
| ablative | errōneō | errōneā | errōneō | errōneīs | |||
| vocative | errōnee | errōnea | errōneum | errōneī | errōneae | errōnea | |
Descendants
- → Catalan: erroni, ⇒ rònec
- → Middle French: erroneux
- → Middle French: errone
- → Galician: erróneo
- → Italian: erroneo
- → Portuguese: erróneo, errôneo (Brazil)
- → Spanish: erróneo
- → Translingual: Erronea
References
- “erroneus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- erroneus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.