escaleren

Dutch

Etymology

Back-formation from escalatie.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌɛs.kaːˈleː.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: es‧ca‧le‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

escaleren

  1. (transitive, intransitive) to escalate (increase in intensity)
    Antonym: de-escaleren

Conjugation

Conjugation of escaleren (weak)
infinitive escaleren
past singular escaleerde
past participle geëscaleerd
infinitive escaleren
gerund escaleren n
present tense past tense
1st person singular escaleer escaleerde
2nd person sing. (jij) escaleert, escaleer2 escaleerde
2nd person sing. (u) escaleert escaleerde
2nd person sing. (gij) escaleert escaleerde
3rd person singular escaleert escaleerde
plural escaleren escaleerden
subjunctive sing.1 escalere escaleerde
subjunctive plur.1 escaleren escaleerden
imperative sing. escaleer
imperative plur.1 escaleert
participles escalerend geëscaleerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.