esplicare
Italian
Etymology
Borrowed from Latin explicāre. Doublet of spiegare, which was inherited.
Pronunciation
- IPA(key): /es.pliˈka.re/
- Rhymes: -are
- Hyphenation: e‧spli‧cà‧re
Verb
esplicàre (first-person singular present èsplico, first-person singular past historic esplicài, past participle esplicàto, auxiliary avére)
- (transitive) to carry out, perform (an activity)
- (transitive, literary, uncommon) to explain, explicate, expound; to spell out
- (transitive) to express, to show (one's ability, etc.)
Conjugation
Conjugation of esplicàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
Related terms
Anagrams
Romanian
Noun
esplicare f (plural esplicări)
- obsolete form of explicare
Declension
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | ||
nominative-accusative | esplicare | esplicarea | esplicări | esplicările | |
genitive-dative | esplicări | esplicării | esplicări | esplicărilor | |
vocative | esplicare, esplicareo | esplicărilor |
References
- esplicare in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN
Spanish
Verb
esplicare
- first/third-person singular future subjunctive of esplicar