evan

See also: evañ, evän, and Evan

Old Saxon

Alternative forms

Etymology

From Proto-West Germanic *ebn, from Proto-Germanic *ebnaz, whence also Old English efn, Old Frisian even, Old High German eban, Old Norse jafn, Gothic 𐌹𐌱𐌽𐍃 (ibns). See also efni.

Adjective

evan (comparative efnoro, superlative efnost)

  1. equal
  2. even

Declension

Declension of evan
Strong declension
singular plural
masculine neuter feminine masculine neuter feminine
nominative evan evan evan efne efnu efne
accusative efnana evan efna efne efnu efne
genitive efnes efnes efnaro efnarō efnarō efnarō
dative efnumu efnumu efnaro efnum efnum efnum
Weak declension
singular plural
masculine neuter feminine
nominative efno efna efna efnu
accusative efnun efna efnun efnun
genitive efnun efnun efnun efnonō
dative efnun efnun efnun efnum
Comparative forms of evan (weak only)
singular plural
masculine neuter feminine
nominative efnoro efnora efnora efnoru
accusative efnorun efnora efnorun efnorun
genitive efnorun efnorun efnorun efnoronō
dative efnorun efnorun efnorun efnorum
Superlative forms of {{{title}}}
Strong declension
singular plural
masculine neuter feminine masculine neuter feminine
nominative efnost efnost efnost efnoste efnoste efnostu
accusative efnostana efnost efnosta efnoste efnoste efnostu
genitive efnostes efnostes efnostaro efnostarō efnostarō efnostarō
dative efnostumu efnostumu efnostaro efnostum efnostum efnostum
Weak declension
singular plural
masculine neuter feminine
nominative efnosto efnosta efnosta efnostu
accusative efnostun efnosta efnostun efnostun
genitive efnostun efnostun efnostun efnostonō
dative efnostun efnostun efnostun efnostum

Descendants

  • Middle Low German: even

Swedish

Noun

evan

  1. definite singular of eva