evanescens
Latin
Etymology
Present participle of ēvānēscō.
Participle
ēvānēscēns (genitive ēvānēscentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | ēvānēscēns | ēvānēscentēs | ēvānēscentia | ||
| genitive | ēvānēscentis | ēvānēscentium | |||
| dative | ēvānēscentī | ēvānēscentibus | |||
| accusative | ēvānēscentem | ēvānēscēns | ēvānēscentēs ēvānēscentīs |
ēvānēscentia | |
| ablative | ēvānēscente ēvānēscentī1 |
ēvānēscentibus | |||
| vocative | ēvānēscēns | ēvānēscentēs | ēvānēscentia | ||
1When used purely as an adjective.