exauditus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of exaudiō.
Participle
exaudītus (feminine exaudīta, neuter exaudītum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | exaudītus | exaudīta | exaudītum | exaudītī | exaudītae | exaudīta | |
| genitive | exaudītī | exaudītae | exaudītī | exaudītōrum | exaudītārum | exaudītōrum | |
| dative | exaudītō | exaudītae | exaudītō | exaudītīs | |||
| accusative | exaudītum | exaudītam | exaudītum | exaudītōs | exaudītās | exaudīta | |
| ablative | exaudītō | exaudītā | exaudītō | exaudītīs | |||
| vocative | exaudīte | exaudīta | exaudītum | exaudītī | exaudītae | exaudīta | |