excubitus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of excubō.

Participle

excubitus (feminine excubita, neuter excubitum); first/second-declension participle

  1. slept outdoors
  2. kept watch

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative excubitus excubita excubitum excubitī excubitae excubita
genitive excubitī excubitae excubitī excubitōrum excubitārum excubitōrum
dative excubitō excubitae excubitō excubitīs
accusative excubitum excubitam excubitum excubitōs excubitās excubita
ablative excubitō excubitā excubitō excubitīs
vocative excubite excubita excubitum excubitī excubitae excubita

References

  • excubitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • excubitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.