excubitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of excubō.
Participle
excubitus (feminine excubita, neuter excubitum); first/second-declension participle
- slept outdoors
- kept watch
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | excubitus | excubita | excubitum | excubitī | excubitae | excubita | |
| genitive | excubitī | excubitae | excubitī | excubitōrum | excubitārum | excubitōrum | |
| dative | excubitō | excubitae | excubitō | excubitīs | |||
| accusative | excubitum | excubitam | excubitum | excubitōs | excubitās | excubita | |
| ablative | excubitō | excubitā | excubitō | excubitīs | |||
| vocative | excubite | excubita | excubitum | excubitī | excubitae | excubita | |
References
- “excubitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- excubitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.