experimenteren

Dutch

Etymology

Borrowed from Middle French experimenter.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌɛkspeːrimɛnˈteːrə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ex‧pe‧ri‧men‧te‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

experimenteren

  1. (intransitive) to experiment

Conjugation

Conjugation of experimenteren (weak)
infinitive experimenteren
past singular experimenteerde
past participle geëxperimenteerd
infinitive experimenteren
gerund experimenteren n
present tense past tense
1st person singular experimenteer experimenteerde
2nd person sing. (jij) experimenteert, experimenteer2 experimenteerde
2nd person sing. (u) experimenteert experimenteerde
2nd person sing. (gij) experimenteert experimenteerde
3rd person singular experimenteert experimenteerde
plural experimenteren experimenteerden
subjunctive sing.1 experimentere experimenteerde
subjunctive plur.1 experimenteren experimenteerden
imperative sing. experimenteer
imperative plur.1 experimenteert
participles experimenterend geëxperimenteerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.