extimescens
Latin
Etymology
Present participle of extimēscō.
Participle
extimēscēns (genitive extimēscentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | extimēscēns | extimēscentēs | extimēscentia | ||
genitive | extimēscentis | extimēscentium | |||
dative | extimēscentī | extimēscentibus | |||
accusative | extimēscentem | extimēscēns | extimēscentēs extimēscentīs |
extimēscentia | |
ablative | extimēscente extimēscentī1 |
extimēscentibus | |||
vocative | extimēscēns | extimēscentēs | extimēscentia |
1When used purely as an adjective.