extimesco
Latin
Etymology
From ex- + timeō (“fear”) + -scō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɛk.stɪˈmeːs.koː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ek.st̪iˈmɛs.ko]
Verb
extimēscō (present infinitive extimēscere, perfect active extimuī); third conjugation, no supine stem
- to be greatly frightened
- (transitive) to dread
Conjugation
Conjugation of extimēscō (third conjugation, no supine stem)
indicative | singular | plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | first | second | third | ||||||||
active | present | extimēscō | extimēscis | extimēscit | extimēscimus | extimēscitis | extimēscunt | ||||||
imperfect | extimēscēbam | extimēscēbās | extimēscēbat | extimēscēbāmus | extimēscēbātis | extimēscēbant | |||||||
future | extimēscam | extimēscēs | extimēscet | extimēscēmus | extimēscētis | extimēscent | |||||||
perfect | extimuī | extimuistī | extimuit | extimuimus | extimuistis | extimuērunt, extimuēre | |||||||
pluperfect | extimueram | extimuerās | extimuerat | extimuerāmus | extimuerātis | extimuerant | |||||||
future perfect | extimuerō | extimueris | extimuerit | extimuerimus | extimueritis | extimuerint | |||||||
passive | present | extimēscor | extimēsceris, extimēscere |
extimēscitur | extimēscimur | extimēsciminī | extimēscuntur | ||||||
imperfect | extimēscēbar | extimēscēbāris, extimēscēbāre |
extimēscēbātur | extimēscēbāmur | extimēscēbāminī | extimēscēbantur | |||||||
future | extimēscar | extimēscēris, extimēscēre |
extimēscētur | extimēscēmur | extimēscēminī | extimēscentur | |||||||
subjunctive | singular | plural | |||||||||||
first | second | third | first | second | third | ||||||||
active | present | extimēscam | extimēscās | extimēscat | extimēscāmus | extimēscātis | extimēscant | ||||||
imperfect | extimēscerem | extimēscerēs | extimēsceret | extimēscerēmus | extimēscerētis | extimēscerent | |||||||
perfect | extimuerim | extimuerīs | extimuerit | extimuerīmus | extimuerītis | extimuerint | |||||||
pluperfect | extimuissem | extimuissēs | extimuisset | extimuissēmus | extimuissētis | extimuissent | |||||||
passive | present | extimēscar | extimēscāris, extimēscāre |
extimēscātur | extimēscāmur | extimēscāminī | extimēscantur | ||||||
imperfect | extimēscerer | extimēscerēris, extimēscerēre |
extimēscerētur | extimēscerēmur | extimēscerēminī | extimēscerentur | |||||||
imperative | singular | plural | |||||||||||
first | second | third | first | second | third | ||||||||
active | present | — | extimēsce | — | — | extimēscite | — | ||||||
future | — | extimēscitō | extimēscitō | — | extimēscitōte | extimēscuntō | |||||||
passive | present | — | extimēscere | — | — | extimēsciminī | — | ||||||
future | — | extimēscitor | extimēscitor | — | — | extimēscuntor | |||||||
non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
active | passive | active | passive | ||||||||||
present | extimēscere | extimēscī | extimēscēns | — | |||||||||
future | — | — | — | extimēscendus, extimēscundus | |||||||||
perfect | extimuisse | — | — | — | |||||||||
verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
extimēscendī | extimēscendō | extimēscendum | extimēscendō | — | — |
Related terms
References
- “extimesco”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “extimesco”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- extimesco in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.