Turkish
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish فاجر (fâcir), from Arabic فَاجِر (fājir).
Noun
fâcir (definite accusative fâciri, plural fâcirler)
- (Islam) a person who commits open sins and indulges in adultery
Declension
Declension of fâcir
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
fâcir
|
fâcirler
|
| definite accusative
|
fâciri
|
fâcirleri
|
| dative
|
fâcire
|
fâcirlere
|
| locative
|
fâcirde
|
fâcirlerde
|
| ablative
|
fâcirden
|
fâcirlerden
|
| genitive
|
fâcirin
|
fâcirlerin
|
Predicative forms
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
fâcirim
|
fâcirlerim
|
| 2nd singular
|
fâcirsin
|
fâcirlersin
|
| 3rd singular
|
fâcir fâcirdir
|
fâcirler fâcirlerdir
|
| 1st plural
|
fâciriz
|
fâcirleriz
|
| 2nd plural
|
fâcirsiniz
|
fâcirlersiniz
|
| 3rd plural
|
fâcirler
|
fâcirlerdir
|
|