færþ
See also: faery
Old English
Pronunciation
- IPA(key): /færθ/, [færˠθ]
Verb
færþ
- third-person singular present indicative of faran
Old Swedish
Alternative forms
- ᚠᛅᚱᚦ
Etymology
From Old Norse ferð, from Proto-Germanic *fardiz.
Noun
færþ f
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | færþ | færþin | færþi(r), -e(r) | færþina(r), færþena(r) |
| accusative | færþ | færþina, -ena | færþi(r), -e(r) | færþina(r), færþena(r) |
| dative | færþ | færþinni, -inne | færþum, -om | færþumin, -omen |
| genitive | færþa(r) | færþinna(r) | færþa | færþanna |
Descendants
- Swedish: färd
References
- färþ in Knut Fredrik Söderwall, Ordbok öfver svenska medeltids-språket, del 1: A-L