facen
Old English
Etymology
Cognate with
Proto-Norse
ᚠᚨᛁᚲᛁᚾᚨᛉ
(
faikinaʀ
)
, whence
Old Norse
feikinn
,
feikn
.
Pronunciation
IPA
(key)
:
/ˈfɑː.ken/
Noun
fācen
n
deceit
,
crime
Derived terms
fācenful
Spanish
Verb
facen
third-person plural present indicative of
facer