facilito
Catalan
Verb
facilito
- first-person singular present indicative of facilitar
Italian
Verb
facilito
- first-person singular present indicative of facilitare
Latin
Etymology
From facilis. Compare dēbilitō and nōbilitō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [faˈkɪ.lɪ.toː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [faˈt͡ʃiː.li.t̪o]
Verb
facilitō (present infinitive facilitāre, perfect active facilitāvī, supine facilitātum); first conjugation
- (Medieval Latin) to facilitate
Conjugation
Conjugation of facilitō (first conjugation)
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | facilitō | facilitās | facilitat | facilitāmus | facilitātis | facilitant | ||||||
| imperfect | facilitābam | facilitābās | facilitābat | facilitābāmus | facilitābātis | facilitābant | |||||||
| future | facilitābō | facilitābis | facilitābit | facilitābimus | facilitābitis | facilitābunt | |||||||
| perfect | facilitāvī | facilitāvistī | facilitāvit | facilitāvimus | facilitāvistis | facilitāvērunt, facilitāvēre | |||||||
| pluperfect | facilitāveram | facilitāverās | facilitāverat | facilitāverāmus | facilitāverātis | facilitāverant | |||||||
| future perfect | facilitāverō | facilitāveris | facilitāverit | facilitāverimus | facilitāveritis | facilitāverint | |||||||
| passive | present | facilitor | facilitāris, facilitāre |
facilitātur | facilitāmur | facilitāminī | facilitantur | ||||||
| imperfect | facilitābar | facilitābāris, facilitābāre |
facilitābātur | facilitābāmur | facilitābāminī | facilitābantur | |||||||
| future | facilitābor | facilitāberis, facilitābere |
facilitābitur | facilitābimur | facilitābiminī | facilitābuntur | |||||||
| perfect | facilitātus + present active indicative of sum | ||||||||||||
| pluperfect | facilitātus + imperfect active indicative of sum | ||||||||||||
| future perfect | facilitātus + future active indicative of sum | ||||||||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | facilitem | facilitēs | facilitet | facilitēmus | facilitētis | facilitent | ||||||
| imperfect | facilitārem | facilitārēs | facilitāret | facilitārēmus | facilitārētis | facilitārent | |||||||
| perfect | facilitāverim | facilitāverīs | facilitāverit | facilitāverīmus | facilitāverītis | facilitāverint | |||||||
| pluperfect | facilitāvissem | facilitāvissēs | facilitāvisset | facilitāvissēmus | facilitāvissētis | facilitāvissent | |||||||
| passive | present | faciliter | facilitēris, facilitēre |
facilitētur | facilitēmur | facilitēminī | facilitentur | ||||||
| imperfect | facilitārer | facilitārēris, facilitārēre |
facilitārētur | facilitārēmur | facilitārēminī | facilitārentur | |||||||
| perfect | facilitātus + present active subjunctive of sum | ||||||||||||
| pluperfect | facilitātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | facilitā | — | — | facilitāte | — | ||||||
| future | — | facilitātō | facilitātō | — | facilitātōte | facilitantō | |||||||
| passive | present | — | facilitāre | — | — | facilitāminī | — | ||||||
| future | — | facilitātor | facilitātor | — | — | facilitantor | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | facilitāre | facilitārī | facilitāns | — | |||||||||
| future | facilitātūrum esse | facilitātum īrī | facilitātūrus | facilitandus | |||||||||
| perfect | facilitāvisse | facilitātum esse | — | facilitātus | |||||||||
| future perfect | — | facilitātum fore | — | — | |||||||||
| perfect potential | facilitātūrum fuisse | — | — | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| facilitandī | facilitandō | facilitandum | facilitandō | facilitātum | facilitātū | ||||||||
Related terms
Portuguese
Verb
facilito
- first-person singular present indicative of facilitar
Spanish
Pronunciation
- IPA(key): /faθiˈlito/ [fa.θiˈli.t̪o] (Spain)
- IPA(key): /fasiˈlito/ [fa.siˈli.t̪o] (Latin America, Philippines)
- Rhymes: -ito
- Syllabification: fa‧ci‧li‧to
Etymology 1
Adjective
facilito (feminine facilita, masculine plural facilitos, feminine plural facilitas)
- diminutive of fácil
Etymology 2
Verb
facilito
- first-person singular present indicative of facilitar