falai
See also: falái
Galician
Verb
falai
- (reintegrationist norm) second-person plural imperative of falar
Hungarian
Etymology
fal + -ai (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈfɒlɒji]
- Hyphenation: fa‧lai
Noun
falai
- third-person singular multiple-possession possessive of fal
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | — | falai |
| accusative | — | falait |
| dative | — | falainak |
| instrumental | — | falaival |
| causal-final | — | falaiért |
| translative | — | falaivá |
| terminative | — | falaiig |
| essive-formal | — | falaiként |
| essive-modal | — | falaiul |
| inessive | — | falaiban |
| superessive | — | falain |
| adessive | — | falainál |
| illative | — | falaiba |
| sublative | — | falaira |
| allative | — | falaihoz |
| elative | — | falaiból |
| delative | — | falairól |
| ablative | — | falaitól |
| non-attributive possessive – singular |
— | falaié |
| non-attributive possessive – plural |
— | falaiéi |
Portuguese
Verb
falai
- second-person plural imperative of falar