falsifiëren
Dutch
Etymology
18th or 19th century. Borrowed from French falsifier.
Pronunciation
- IPA(key): /fɑl.siˈfjeː.rə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: fal‧si‧fi‧e‧ren
- Rhymes: -eːrən
Verb
falsifiëren
- (transitive) to falsify (to prove to be false)
- Synonym: falsificeren
Conjugation
| Conjugation of falsifiëren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | falsifiëren | |||
| past singular | falsifieerde | |||
| past participle | gefalsifieerd | |||
| infinitive | falsifiëren | |||
| gerund | falsifiëren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | falsifieer | falsifieerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | falsifieert, falsifieer2 | falsifieerde | ||
| 2nd person sing. (u) | falsifieert | falsifieerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | falsifieert | falsifieerde | ||
| 3rd person singular | falsifieert | falsifieerde | ||
| plural | falsifiëren | falsifieerden | ||
| subjunctive sing.1 | falsifiëre | falsifieerde | ||
| subjunctive plur.1 | falsifiëren | falsifieerden | ||
| imperative sing. | falsifieer | |||
| imperative plur.1 | falsifieert | |||
| participles | falsifiërend | gefalsifieerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||