felköna
Swedish
Etymology
fel + köna. First attested in 1932.
Verb
felköna (present felkönar, preterite felkönade, supine felkönat, imperative felköna)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | felköna | felkönas | ||
| supine | felkönat | felkönats | ||
| imperative | felköna | — | ||
| imper. plural1 | felkönen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | felkönar | felkönade | felkönas | felkönades |
| ind. plural1 | felköna | felkönade | felkönas | felkönades |
| subjunctive2 | felköne | felkönade | felkönes | felkönades |
| present participle | felkönande | |||
| past participle | felkönad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.