ferra
Albanian
Noun
ferra
- inflection of ferrë:
- definite nominative singular
- indefinite nominative/accusative plural
Catalan
Pronunciation
Verb
ferra
- inflection of ferrar:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
French
Verb
ferra
- third-person singular past historic of ferrer
Galician
Etymology 1
From ferro (“iron”).
Pronunciation
- IPA(key): /fɛra̝/
Noun
ferra f (plural ferras)
Adjective
ferra
- feminine singular of ferro
References
- Xavier Varela Barreiro, Xavier Gómez Guinovart (2006–2018) “ferra”, in Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Antón Luís Santamarina Fernández, editor (2006–2013), “ferra”, in Dicionario de Dicionarios da lingua galega [Dictionary of Dictionaries of the Galician language] (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Antón Luís Santamarina Fernández, Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, editors (2003–2018), “ferra”, in Tesouro informatizado da lingua galega (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Rosario Álvarez Blanco, editor (2014–2024), “ferra”, in Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega, →ISSN
Etymology 2
Verb
ferra
- inflection of ferrar:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
Italian
Verb
ferra
- inflection of ferrare:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
Latin
Noun
ferra
- nominative/accusative/vocative plural of ferrum
References
- "ferra", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
Portuguese
Verb
ferra
- inflection of ferrar:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative