ferrarius

Latin

Etymology

    From ferrum (iron) +‎ -ārius.

    Pronunciation

    Adjective

    ferrārius (feminine ferrāria, neuter ferrārium); first/second-declension adjective

    1. of, or relating to iron
    2. of, or relating to a blacksmith

    Declension

    First/second-declension adjective.

    singular plural
    masculine feminine neuter masculine feminine neuter
    nominative ferrārius ferrāria ferrārium ferrāriī ferrāriae ferrāria
    genitive ferrāriī ferrāriae ferrāriī ferrāriōrum ferrāriārum ferrāriōrum
    dative ferrāriō ferrāriae ferrāriō ferrāriīs
    accusative ferrārium ferrāriam ferrārium ferrāriōs ferrāriās ferrāria
    ablative ferrāriō ferrāriā ferrāriō ferrāriīs
    vocative ferrārie ferrāria ferrārium ferrāriī ferrāriae ferrāria

    Noun

    ferrārius m (genitive ferrāriī or ferrārī); second declension

    1. blacksmith

    Declension

    Second-declension noun.

    1Found in older Latin (until the Augustan Age).

    Synonyms

    Derived terms

    • officina ferraria (smithy)

    Descendants

    • Insular Romance:
      • Sardinian: ferraxu, ferralzu
    • Balkano-Romance:
    • Italo-Dalmatian:
      • Italian: ferraio
      • Neapolitan: ferraro
      • Sicilian: firraru
      • Venetan: feràr
    • Gallo-Italic:
    • Gallo-Romance:
    • Ibero-Romance:

    See also

    References