fidiculae
Latin
Alternative forms
Etymology
From fidēs (“chord”) + -culae (diminutive suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [fɪˈdɪ.kʊ.ɫae̯]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [fiˈd̪iː.ku.le]
Noun
fidiculae f pl (genitive fidiculārum); first declension
- a small stringed instrument, a small lute or cithern
Declension
First-declension noun, plural only.
| plural | |
|---|---|
| nominative | fidiculae |
| genitive | fidiculārum |
| dative | fidiculīs |
| accusative | fidiculās |
| ablative | fidiculīs |
| vocative | fidiculae |
References
- “fidiculae”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “fidiculae”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- fidiculae in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.