fietsen

Dutch

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈfitsə(n)/
  • Audio:(file)

Etymology 1

From fiets +‎ -en.

Verb

fietsen

  1. (intransitive) to ride or cycle a bicycle, to bike
Conjugation
Conjugation of fietsen (weak)
infinitive fietsen
past singular fietste
past participle gefietst
infinitive fietsen
gerund fietsen n
present tense past tense
1st person singular fiets fietste
2nd person sing. (jij) fietst, fiets2 fietste
2nd person sing. (u) fietst fietste
2nd person sing. (gij) fietst fietste
3rd person singular fietst fietste
plural fietsen fietsten
subjunctive sing.1 fietse fietste
subjunctive plur.1 fietsen fietsten
imperative sing. fiets
imperative plur.1 fietst
participles fietsend gefietst
1) Archaic. 2) In case of inversion.
Derived terms
  • doorfietsen
  • fietser
  • infietsen
  • meefietsen
  • omfietsen
  • terugfietsen
Descendants
  • Afrikaans: fiets

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

fietsen

  1. plural of fiets
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.