finishen
Dutch
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfɪnɪʃə(n)/
Audio: (file)
Verb
finishen
- (intransitive, motor racing) to finish
Conjugation
| Conjugation of finishen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | finishen | |||
| past singular | finishte | |||
| past participle | gefinisht | |||
| infinitive | finishen | |||
| gerund | finishen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | finish | finishte | ||
| 2nd person sing. (jij) | finisht, finish2 | finishte | ||
| 2nd person sing. (u) | finisht | finishte | ||
| 2nd person sing. (gij) | finisht | finishte | ||
| 3rd person singular | finisht | finishte | ||
| plural | finishen | finishten | ||
| subjunctive sing.1 | finishe | finishte | ||
| subjunctive plur.1 | finishen | finishten | ||
| imperative sing. | finish | |||
| imperative plur.1 | finisht | |||
| participles | finishend | gefinisht | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||