fins
See also: Fins
English
Pronunciation
- IPA(key): /fɪnz/
- Rhymes: -ɪnz
Noun
fins
- plural of fin
Verb
fins
- third-person singular simple present indicative of fin
Anagrams
Catalan
Pronunciation
Etymology 1
From Latin fīne ad, where fine had an adverbial -s attached.
Preposition
fins
Derived terms
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Adjective
fins
- masculine plural of fi
Etymology 3
See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun
fins
- plural of fi
Further reading
- “fins”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
- “fins”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025.
- “fins” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “fins” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Franco-Provençal
Noun
fins
- plural of fin
French
Pronunciation
- IPA(key): /fɛ̃/
Audio: (file)
Noun
fins f
- plural of fin
Adjective
fins
- masculine plural of fin
Galician
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfiŋs/ [ˈfiŋs̺]
- Rhymes: -iŋs
- Hyphenation: fins
Noun
fins
- plural of fin
Gothic
Romanization
fins
- romanization of 𐍆𐌹𐌽𐍃
Ladin
Noun
fins
- plural of fin
Norwegian Bokmål
Alternative forms
Verb
fins
- present tense of finnes
Norwegian Nynorsk
Alternative forms
- finst (current standard form)
Verb
fins
- (non-standard since 2012) present tense of finnas
Anagrams
Occitan
Etymology 1
From Latin fine ad, where fine had an adverbial -s attached.
Preposition
fins
Etymology 2
Adjective
fins
- masculine plural of fin
Portuguese
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /ˈfĩs/
- (Rio de Janeiro) IPA(key): /ˈfĩʃ/
- (Portugal) IPA(key): /ˈfĩʃ/
- Hyphenation: fins
Noun
fins
- plural of fim