finscéal

Irish

Alternative forms

  • finnscéal, finn-scéal, finnsceul, finnsgéal, finn-sgéal, finnsgeul (obsolete)[1]

Etymology

From Middle Irish findscél, from Old Irish finn (fair) + scél (story).

Noun

finscéal m (genitive singular finscéil, nominative plural finscéalta)

  1. legend (story of unknown origin describing plausible but extraordinary past events)
  2. fable (fictitious narration to enforce some useful truth or precept)
  3. fairy tale (folktale)
  4. fanciful story, romantic tale

Declension

Declension of finscéal (first declension)
bare forms
singular plural
nominative finscéal finscéalta
vocative a fhinscéil a fhinscéalta
genitive finscéil finscéalta
dative finscéal finscéalta
forms with the definite article
singular plural
nominative an finscéal na finscéalta
genitive an fhinscéil na bhfinscéalta
dative leis an bhfinscéal
don fhinscéal
leis na finscéalta

Derived terms

  • is iontaí fírinne ná finscéal (truth is stranger than fiction)
  • finscéalach
  • finscéalaí
  • finscéalaíocht

Mutation

Mutated forms of finscéal
radical lenition eclipsis
finscéal fhinscéal bhfinscéal

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

References

  1. ^ finscéal”, in Historical Irish Corpus, 1600–1926, Royal Irish Academy

Further reading