fionn

See also: Fionn and fíonn

Irish

Pronunciation

Etymology 1

From Old Irish finn,[4] from Proto-Celtic *windos.

Adjective

fionn (genitive singular masculine finn, genitive singular feminine finne, plural fionna, comparative finne)

  1. fair (of hair or complexion)
  2. blond(e)
Declension
Declension of fionn
Positive singular plural
masculine feminine strong noun weak noun
nominative fionn fhionn fionna;
fhionna2
vocative fhinn fionna
genitive finne fionna fionn
dative fionn;
fhionn1 		fhionn;
fhinn (archaic) 		fionna;
fhionna2
Comparative níos finne
Superlative is finne

1 When the preceding noun is lenited and governed by the definite article.
2 When the preceding noun ends in a slender consonant.

Noun

fionn m (genitive singular finn, nominative plural fionna)

  1. (pathology) cataract (in an eye)
Declension
Declension of fionn (first declension)
bare forms
singular plural
nominative fionn fionna
vocative a fhinn a fhionna
genitive finn fionn
dative fionn fionna
forms with the definite article
singular plural
nominative an fionn na fionna
genitive an fhinn na bhfionn
dative leis an bhfionn
don fhionn 		leis na fionna

Verb

fionn (present analytic fionnann, future analytic fionnfaidh, verbal noun fionnadh, past participle fionnta) (ambitransitive)

  1. to make white, whiten
  2. to clear, brighten
  3. to scorch, singe; to set alight
Conjugation
conjugation of fionn (first conjugation – A)
verbal noun fionnadh
past participle fionnta
tense singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative
present fionnaim fionnann tú;
fionnair† 		fionnann sé, sí fionnaimid fionnann sibh fionnann siad;
fionnaid† 		a fhionnann; a fhionnas /
a bhfionnann* 		fionntar
past d'fhionn mé; d'fhionnas /
fhionn mé‡; fhionnas‡ 		d'fhionn tú; d'fhionnais /
fhionn tú; fhionnais‡ 		d'fhionn sé, sí /
fhionn sé, sí‡ 		d'fhionnamar; d'fhionn muid /
fhionnamar; fhionn muid‡ 		d'fhionn sibh; d'fhionnabhair /
fhionn sibh;
fhionnabhair‡ 		d'fhionn siad; d'fhionnadar /
fhionn siad; fhionnadar‡ 		a d'fhionn /
ar fhionn* 		fionnadh
past habitual d'fhionnainn /
fhionnainn‡; bhfionnainn‡‡ 		d'fhionntá /
fhionntá‡; bhfionntᇇ 		d'fhionnadh sé, sí /
fhionnadh sé, sí‡; bhfionnadh sé, s퇇 		d'fhionnaimis; d'fhionnadh muid /
fhionnaimis; fhionnadh muid‡; bhfionnaimis‡‡; bhfionnadh muid‡‡ 		d'fhionnadh sibh /
fhionnadh sibh‡; bhfionnadh sibh‡‡ 		d'fhionnaidís; d'fhionnadh siad /
fhionnaidís; fhionnadh siad‡; bhfionnaidís‡‡; bhfionnadh siad‡‡ 		a d'fhionnadh /
a bhfionnadh* 		d'fhionntaí /
fhionntaí‡; bhfionnta퇇
future fionnfaidh mé;
fionnfad 		fionnfaidh tú;
fionnfair† 		fionnfaidh sé, sí fionnfaimid;
fionnfaidh muid 		fionnfaidh sibh fionnfaidh siad;
fionnfaid† 		a fhionnfaidh; a fhionnfas /
a bhfionnfaidh* 		fionnfar
conditional d'fhionnfainn / fhionnfainn‡; bhfionnfainn‡‡ d'fhionnfá / fhionnfá‡; bhfionnfᇇ d'fhionnfadh sé, sí / fhionnfadh sé, sí‡; bhfionnfadh sé, s퇇 d'fhionnfaimis; d'fhionnfadh muid / fhionnfaimis‡; fhionnfadh muid‡; bhfionnfaimis‡‡; bhfionnfadh muid‡‡ d'fhionnfadh sibh / fhionnfadh sibh‡; bhfionnfadh sibh‡‡ d'fhionnfaidís; d'fhionnfadh siad / fhionnfaidís‡; fhionnfadh siad‡; bhfionnfaidís‡‡; bhfionnfadh siad‡‡ a d'fhionnfadh /
a bhfionnfadh* 		d'fhionnfaí / fhionnfaí‡; bhfionnfa퇇
subjunctive
present go bhfionna mé;
go bhfionnad† 		go bhfionna tú;
go bhfionnair† 		go bhfionna sé, sí go bhfionnaimid;
go bhfionna muid 		go bhfionna sibh go bhfionna siad;
go bhfionnaid† 		— go bhfionntar
past dá bhfionnainn dá bhfionntá dá bhfionnadh sé, sí dá bhfionnaimis;
dá bhfionnadh muid 		dá bhfionnadh sibh dá bhfionnaidís;
dá bhfionnadh siad 		— dá bhfionntaí
imperative
– fionnaim fionn fionnadh sé, sí fionnaimis fionnaigí;
fionnaidh† 		fionnaidís — fionntar

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡ dependent form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Etymology 2

From Middle Irish finnaid, from Old Irish ro·finnadar.[5]

Verb

fionn (present analytic fionnann, future analytic fionnfaidh, verbal noun fionnadh, past participle fionnta) (transitive)

  1. to ascertain, find out, discover
  2. to contrive, invent
Conjugation
conjugation of fionn (first conjugation – A)
verbal noun fionnadh
past participle fionnta
tense singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative
present fionnaim fionnann tú;
fionnair† 		fionnann sé, sí fionnaimid fionnann sibh fionnann siad;
fionnaid† 		a fhionnann; a fhionnas /
a bhfionnann* 		fionntar
past d'fhionn mé; d'fhionnas /
fhionn mé‡; fhionnas‡ 		d'fhionn tú; d'fhionnais /
fhionn tú; fhionnais‡ 		d'fhionn sé, sí /
fhionn sé, sí‡ 		d'fhionnamar; d'fhionn muid /
fhionnamar; fhionn muid‡ 		d'fhionn sibh; d'fhionnabhair /
fhionn sibh;
fhionnabhair‡ 		d'fhionn siad; d'fhionnadar /
fhionn siad; fhionnadar‡ 		a d'fhionn /
ar fhionn* 		fionnadh
past habitual d'fhionnainn /
fhionnainn‡; bhfionnainn‡‡ 		d'fhionntá /
fhionntá‡; bhfionntᇇ 		d'fhionnadh sé, sí /
fhionnadh sé, sí‡; bhfionnadh sé, s퇇 		d'fhionnaimis; d'fhionnadh muid /
fhionnaimis; fhionnadh muid‡; bhfionnaimis‡‡; bhfionnadh muid‡‡ 		d'fhionnadh sibh /
fhionnadh sibh‡; bhfionnadh sibh‡‡ 		d'fhionnaidís; d'fhionnadh siad /
fhionnaidís; fhionnadh siad‡; bhfionnaidís‡‡; bhfionnadh siad‡‡ 		a d'fhionnadh /
a bhfionnadh* 		d'fhionntaí /
fhionntaí‡; bhfionnta퇇
future fionnfaidh mé;
fionnfad 		fionnfaidh tú;
fionnfair† 		fionnfaidh sé, sí fionnfaimid;
fionnfaidh muid 		fionnfaidh sibh fionnfaidh siad;
fionnfaid† 		a fhionnfaidh; a fhionnfas /
a bhfionnfaidh* 		fionnfar
conditional d'fhionnfainn / fhionnfainn‡; bhfionnfainn‡‡ d'fhionnfá / fhionnfá‡; bhfionnfᇇ d'fhionnfadh sé, sí / fhionnfadh sé, sí‡; bhfionnfadh sé, s퇇 d'fhionnfaimis; d'fhionnfadh muid / fhionnfaimis‡; fhionnfadh muid‡; bhfionnfaimis‡‡; bhfionnfadh muid‡‡ d'fhionnfadh sibh / fhionnfadh sibh‡; bhfionnfadh sibh‡‡ d'fhionnfaidís; d'fhionnfadh siad / fhionnfaidís‡; fhionnfadh siad‡; bhfionnfaidís‡‡; bhfionnfadh siad‡‡ a d'fhionnfadh /
a bhfionnfadh* 		d'fhionnfaí / fhionnfaí‡; bhfionnfa퇇
subjunctive
present go bhfionna mé;
go bhfionnad† 		go bhfionna tú;
go bhfionnair† 		go bhfionna sé, sí go bhfionnaimid;
go bhfionna muid 		go bhfionna sibh go bhfionna siad;
go bhfionnaid† 		— go bhfionntar
past dá bhfionnainn dá bhfionntá dá bhfionnadh sé, sí dá bhfionnaimis;
dá bhfionnadh muid 		dá bhfionnadh sibh dá bhfionnaidís;
dá bhfionnadh siad 		— dá bhfionntaí
imperative
– fionnaim fionn fionnadh sé, sí fionnaimis fionnaigí;
fionnaidh† 		fionnaidís — fionntar

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡ dependent form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Etymology 3

Verb

fionn (present analytic fionnann, future analytic fionnfaidh, verbal noun fionnadh, past participle fionnta) (transitive)

  1. alternative form of feann (“to flay”)
Conjugation
conjugation of fionn (first conjugation – A)
verbal noun fionnadh
past participle fionnta
tense singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative
present fionnaim fionnann tú;
fionnair† 		fionnann sé, sí fionnaimid fionnann sibh fionnann siad;
fionnaid† 		a fhionnann; a fhionnas /
a bhfionnann* 		fionntar
past d'fhionn mé; d'fhionnas /
fhionn mé‡; fhionnas‡ 		d'fhionn tú; d'fhionnais /
fhionn tú; fhionnais‡ 		d'fhionn sé, sí /
fhionn sé, sí‡ 		d'fhionnamar; d'fhionn muid /
fhionnamar; fhionn muid‡ 		d'fhionn sibh; d'fhionnabhair /
fhionn sibh;
fhionnabhair‡ 		d'fhionn siad; d'fhionnadar /
fhionn siad; fhionnadar‡ 		a d'fhionn /
ar fhionn* 		fionnadh
past habitual d'fhionnainn /
fhionnainn‡; bhfionnainn‡‡ 		d'fhionntá /
fhionntá‡; bhfionntᇇ 		d'fhionnadh sé, sí /
fhionnadh sé, sí‡; bhfionnadh sé, s퇇 		d'fhionnaimis; d'fhionnadh muid /
fhionnaimis; fhionnadh muid‡; bhfionnaimis‡‡; bhfionnadh muid‡‡ 		d'fhionnadh sibh /
fhionnadh sibh‡; bhfionnadh sibh‡‡ 		d'fhionnaidís; d'fhionnadh siad /
fhionnaidís; fhionnadh siad‡; bhfionnaidís‡‡; bhfionnadh siad‡‡ 		a d'fhionnadh /
a bhfionnadh* 		d'fhionntaí /
fhionntaí‡; bhfionnta퇇
future fionnfaidh mé;
fionnfad 		fionnfaidh tú;
fionnfair† 		fionnfaidh sé, sí fionnfaimid;
fionnfaidh muid 		fionnfaidh sibh fionnfaidh siad;
fionnfaid† 		a fhionnfaidh; a fhionnfas /
a bhfionnfaidh* 		fionnfar
conditional d'fhionnfainn / fhionnfainn‡; bhfionnfainn‡‡ d'fhionnfá / fhionnfá‡; bhfionnfᇇ d'fhionnfadh sé, sí / fhionnfadh sé, sí‡; bhfionnfadh sé, s퇇 d'fhionnfaimis; d'fhionnfadh muid / fhionnfaimis‡; fhionnfadh muid‡; bhfionnfaimis‡‡; bhfionnfadh muid‡‡ d'fhionnfadh sibh / fhionnfadh sibh‡; bhfionnfadh sibh‡‡ d'fhionnfaidís; d'fhionnfadh siad / fhionnfaidís‡; fhionnfadh siad‡; bhfionnfaidís‡‡; bhfionnfadh siad‡‡ a d'fhionnfadh /
a bhfionnfadh* 		d'fhionnfaí / fhionnfaí‡; bhfionnfa퇇
subjunctive
present go bhfionna mé;
go bhfionnad† 		go bhfionna tú;
go bhfionnair† 		go bhfionna sé, sí go bhfionnaimid;
go bhfionna muid 		go bhfionna sibh go bhfionna siad;
go bhfionnaid† 		— go bhfionntar
past dá bhfionnainn dá bhfionntá dá bhfionnadh sé, sí dá bhfionnaimis;
dá bhfionnadh muid 		dá bhfionnadh sibh dá bhfionnaidís;
dá bhfionnadh siad 		— dá bhfionntaí
imperative
– fionnaim fionn fionnadh sé, sí fionnaimis fionnaigí;
fionnaidh† 		fionnaidís — fionntar

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡ dependent form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Mutation

Mutated forms of fionn
radical lenition eclipsis
fionn fhionn bhfionn

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

References

  1. ^ Sjoestedt, M. L. (1931) Phonétique d’un parler irlandais de Kerry [Phonetics of an Irish Dialect of Kerry] (in French), Paris: Librairie Ernest Leroux, § 28, page 34
  2. ^ Finck, F. N. (1899) Die araner mundart [The Aran Dialect] (in German), Zweiter Band: Wörterbuch [Second volume: Dictionary], Marburg: Elwert’sche Verlagsbuchhandlung, page 111
  3. ^ Quiggin, E. C. (1906) A Dialect of Donegal, Cambridge University Press, § 236, page 86
  4. ^ Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “1 finn”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language
  5. ^ Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “ro-finnadar”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language

Further reading

Scottish Gaelic

Etymology

From Old Irish find.

Pronunciation

  • IPA(key): /fjũːn̪ˠ/

Adjective

fionn (comparative fionna)

  1. fair (of hair or complexion))
    Chunnaic mi Cailean Fionn a' tighinn gam ionnsaigh. ― I saw Fair-haired Colin coming towards me.
  2. white
    Synonym: bàn

Declension

Case Masculine singular Feminine singular Plural
Nominative fionn fhionn fionna
Vocative fhinn fhionn fionna
Genitive fhinn fhinn/finne fionna
Dative fhionn fhionn/fhinn fionna

Derived terms

Noun

fionn f

  1. (pathology) cataract (in an eye)

Verb

fionn (past dh'fhionn, future fionnaidh, verbal noun fionnadh, past participle fionnte)

  1. flay, skin

Mutation

Mutation of fionn
radical lenition
fionn fhionn

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Scottish Gaelic.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.