fjölga

Icelandic

Etymology

From fjöl- (“multi-”), fjöldi (“multitude”).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈfjœlka/

Verb

fjölga (weak verb, third-person singular past indicative fjölgaði, supine fjölgað)

  1. (also impersonal) to increase [with dative]

Conjugation

fjölga – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að fjölga
supine sagnbót fjölgað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 fjölgandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég fjölga fjölgaði fjölgi fjölgaði
þú fjölgar fjölgaðir fjölgir fjölgaðir
hann, hún, það fjölgar fjölgaði fjölgi fjölgaði
plural við fjölgum fjölguðum fjölgum fjölguðum
þið fjölgið fjölguðuð fjölgið fjölguðuð
þeir, þær, þau fjölga fjölguðu fjölgi fjölguðu
imperative boðháttur
singular þú fjölga (þú), fjölgaðu
plural þið fjölgið (þið), fjölgiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.