flauwvallen

Dutch

Etymology

From flauw +‎ vallen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈflɑu̯vɑlə(n)/
  • Audio:(file)

Verb

flauwvallen

  1. (intransitive) to faint

Conjugation

Conjugation of flauwvallen (strong class 7, separable)
infinitive flauwvallen
past singular viel flauw
past participle flauwgevallen
infinitive flauwvallen
gerund flauwvallen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular val flauw viel flauw flauwval flauwviel
2nd person sing. (jij) valt flauw, val flauw2 viel flauw flauwvalt flauwviel
2nd person sing. (u) valt flauw viel flauw flauwvalt flauwviel
2nd person sing. (gij) valt flauw vielt flauw flauwvalt flauwvielt
3rd person singular valt flauw viel flauw flauwvalt flauwviel
plural vallen flauw vielen flauw flauwvallen flauwvielen
subjunctive sing.1 valle flauw viele flauw flauwvalle flauwviele
subjunctive plur.1 vallen flauw vielen flauw flauwvallen flauwvielen
imperative sing. val flauw
imperative plur.1 valt flauw
participles flauwvallend flauwgevallen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.