fljóta

Icelandic

Etymology

From Old Norse fljóta, from Proto-Germanic *fleutaną.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈfljouːta/
    Rhymes: -ouːta

Verb

fljóta (strong verb, third-person singular past indicative flaut, third-person plural past indicative flutu, supine flotið)

  1. to float

Conjugation

fljóta – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur fljóta
supine sagnbót flotið
present participle
fljótandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég flýt flaut fljóti flyti
þú flýtur flaust fljótir flytir
hann, hún, það flýtur flaut fljóti flyti
plural við fljótum flutum fljótum flytum
þið fljótið flutuð fljótið flytuð
þeir, þær, þau fljóta flutu fljóti flytu
imperative boðháttur
singular þú fljót (þú), fljóttu
plural þið fljótið (þið), fljótiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
flotinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
flotinn flotin flotið flotnir flotnar flotin
accusative
(þolfall)
flotinn flotna flotið flotna flotnar flotin
dative
(þágufall)
flotnum flotinni flotnu flotnum flotnum flotnum
genitive
(eignarfall)
flotins flotinnar flotins flotinna flotinna flotinna
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
flotni flotna flotna flotnu flotnu flotnu
accusative
(þolfall)
flotna flotnu flotna flotnu flotnu flotnu
dative
(þágufall)
flotna flotnu flotna flotnu flotnu flotnu
genitive
(eignarfall)
flotna flotnu flotna flotnu flotnu flotnu

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *fleutaną. Cognate with Old English flēotan, Old Frisian fliata, Old Saxon fliotan, Old High German fliuzan, fleozan.

Verb

fljóta

  1. to float

Conjugation

Conjugation of fljóta — active (strong class 2)
infinitive fljóta
present participle fljótandi
past participle flotinn
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular flýt flaut fljóta flyta
2nd person singular flýtr flauzt fljótir flytir
3rd person singular flýtr flaut fljóti flyti
1st person plural fljótum flutum fljótim flytim
2nd person plural fljótið flutuð fljótið flytið
3rd person plural fljóta flutu fljóti flyti
imperative present
2nd person singular fljót
1st person plural fljótum
2nd person plural fljótið
Conjugation of fljóta — mediopassive (strong class 2)
infinitive fljótask
present participle fljótandisk
past participle flotizk
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular fljótumk flutumk fljótumk flytumk
2nd person singular flýzk flauzk fljótisk flytisk
3rd person singular flýzk flauzk fljótisk flytisk
1st person plural fljótumsk flutumsk fljótimsk flytimsk
2nd person plural fljótizk flutuzk fljótizk flytizk
3rd person plural fljótask flutusk fljótisk flytisk
imperative present
2nd person singular fljózk
1st person plural fljótumsk
2nd person plural fljótizk

Derived terms

  • fljótr

Descendants

  • Icelandic: fljóta
  • Faroese: fljóta, flóta
  • Norwegian Nynorsk: fljota, flyta
  • Elfdalian: fliuota
  • Old Swedish: flȳta, fliūta
  • Old Danish: flytæ
  • Gutnish: flauta

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “fljóta”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive