fontanarius
Latin
Etymology
From fontāna (“fountain, source”) + -ārius. Compare Spanish fontanero, Galician fontaneiro, French fontainier.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [fɔn.taːˈnaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [fon̪.t̪aˈnaː.ri.us]
Noun
fontānārius m (genitive fontānāriī or fontānārī); second declension
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | fontānārius | fontānāria | fontānārium | fontānāriī | fontānāriae | fontānāria | |
| genitive | fontānāriī | fontānāriae | fontānāriī | fontānāriōrum | fontānāriārum | fontānāriōrum | |
| dative | fontānāriō | fontānāriae | fontānāriō | fontānāriīs | |||
| accusative | fontānārium | fontānāriam | fontānārium | fontānāriōs | fontānāriās | fontānāria | |
| ablative | fontānāriō | fontānāriā | fontānāriō | fontānāriīs | |||
| vocative | fontānārie | fontānāria | fontānārium | fontānāriī | fontānāriae | fontānāria | |