fouilleren

Dutch

Etymology

Borrowed from French fouiller.

Pronunciation

  • IPA(key): /fuˈjeːrə(n)/
  • Audio:(file)

Verb

fouilleren

  1. (transitive) to search, to frisk

Conjugation

Conjugation of fouilleren (weak)
infinitive fouilleren
past singular fouilleerde
past participle gefouilleerd
infinitive fouilleren
gerund fouilleren n
present tense past tense
1st person singular fouilleer fouilleerde
2nd person sing. (jij) fouilleert, fouilleer2 fouilleerde
2nd person sing. (u) fouilleert fouilleerde
2nd person sing. (gij) fouilleert fouilleerde
3rd person singular fouilleert fouilleerde
plural fouilleren fouilleerden
subjunctive sing.1 fouillere fouilleerde
subjunctive plur.1 fouilleren fouilleerden
imperative sing. fouilleer
imperative plur.1 fouilleert
participles fouillerend gefouilleerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.