fróa

Icelandic

Etymology

From Old Norse fróa (“to relieve, feel relief”).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈfrouːa/
    Rhymes: -ouːa

Verb

fróa (weak verb, third-person singular past indicative fróaði, supine fróað)

  1. to soothe, to comfort or alleviate [with dative]

Conjugation

fróa – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að fróa
supine sagnbót fróað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 fróandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég fróa fróaði frói fróaði
þú fróar fróaðir fróir fróaðir
hann, hún, það fróar fróaði frói fróaði
plural við fróum fróuðum fróum fróuðum
þið fróið fróuðuð fróið fróuðuð
þeir, þær, þau fróa fróuðu frói fróuðu
imperative boðháttur
singular þú fróa (þú), fróaðu
plural þið fróið (þið), fróiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Derived terms

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.