fróun
Icelandic
Etymology
From fróa (“to relieve, to alleviate”) + -un.
Noun
fróun f (genitive singular fróunar, no plural)
Declension
| singular | ||
|---|---|---|
| indefinite | definite | |
| nominative | fróun | fróunin |
| accusative | fróun | fróunina |
| dative | fróun | fróuninni |
| genitive | fróunar | fróunarinnar |
Derived terms
- sjálfsfróun (“masturbation”)