freqüent
Catalan
Etymology
Borrowed from Latin frequentem. First attested in 1653.[1]
Pronunciation
- Rhymes: -ent
Adjective
freqüent m or f (masculine and feminine plural freqüents)
- frequent; often
- Antonym: infreqüent
Derived terms
Related terms
References
- ^ “freqüent”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025.
Further reading
- “freqüent”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
- “freqüent” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “freqüent” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.