fretus

Latin

Etymology 1

From Proto-Italic *frētos, from earlier *θrētos, from Proto-Indo-European *dʰr-eh₁-tos, from Proto-Indo-European *dʰer-.

Adjective

frētus (feminine frēta, neuter frētum); first/second-declension adjective

  1. trusting to, relying on, depending upon; supported by or leaning on something [with ablative or dative]
    voce fretusrelying on the rumor
    numero fretusrelying on the number
    Datis, etsi non aequum locum videbat suis, tamen fretus numero copiarum suarum confligere cupiebat
    (The general) Datis, however not seeing a proper place for his troops, relying on the number of his armies longed to battle. (Cornelius Nepos, De Viris Illustribus, Miltiades, V.)
Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative frētus frēta frētum frētī frētae frēta
genitive frētī frētae frētī frētōrum frētārum frētōrum
dative frētō frētae frētō frētīs
accusative frētum frētam frētum frētōs frētās frēta
ablative frētō frētā frētō frētīs
vocative frēte frēta frētum frētī frētae frēta

Etymology 2

From fretum (strait, channel).

Noun

fretus m (genitive fretūs); fourth declension

  1. strait, channel
Declension

Fourth-declension noun.

singular plural
nominative fretus fretūs
genitive fretūs fretuum
dative fretuī fretibus
accusative fretum fretūs
ablative fretū fretibus
vocative fretus fretūs

References

  • fretus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • fretus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • fretus in Dizionario Latino, Olivetti
  • "fretus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • fretus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.