fruntar
Romanian
Etymology
Inherited from Latin frontale or Vulgar Latin *frontārius.
Noun
fruntar n (plural fruntare)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | fruntar | fruntarul | fruntare | fruntarele | |
| genitive-dative | fruntar | fruntarului | fruntare | fruntarelor | |
| vocative | fruntarule | fruntarelor | |||