fugibilis
Latin
Etymology
From fugiō (“flee, escape”) + -bilis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [fʊˈɡɪ.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [fuˈd͡ʒiː.bi.lis]
Adjective
fugibilis (neuter fugibile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | fugibilis | fugibile | fugibilēs | fugibilia | |
| genitive | fugibilis | fugibilium | |||
| dative | fugibilī | fugibilibus | |||
| accusative | fugibilem | fugibile | fugibilēs fugibilīs |
fugibilia | |
| ablative | fugibilī | fugibilibus | |||
| vocative | fugibilis | fugibile | fugibilēs | fugibilia | |
References
- fugibilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.