fugiendus
Latin
Etymology
Future passive participle (gerundive) of fugiō.
Participle
fugiendus (feminine fugienda, neuter fugiendum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | fugiendus | fugienda | fugiendum | fugiendī | fugiendae | fugienda | |
| genitive | fugiendī | fugiendae | fugiendī | fugiendōrum | fugiendārum | fugiendōrum | |
| dative | fugiendō | fugiendae | fugiendō | fugiendīs | |||
| accusative | fugiendum | fugiendam | fugiendum | fugiendōs | fugiendās | fugienda | |
| ablative | fugiendō | fugiendā | fugiendō | fugiendīs | |||
| vocative | fugiende | fugienda | fugiendum | fugiendī | fugiendae | fugienda | |
References
- “fugiendus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers