fugitus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of fugiō

Participle

fugitus (feminine fugita, neuter fugitum); first/second-declension participle

  1. They who flees or has fled; a fugitive.
  2. Roving, wandering, fleeing.
  3. Banished, exiled.

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative fugitus fugita fugitum fugitī fugitae fugita
genitive fugitī fugitae fugitī fugitōrum fugitārum fugitōrum
dative fugitō fugitae fugitō fugitīs
accusative fugitum fugitam fugitum fugitōs fugitās fugita
ablative fugitō fugitā fugitō fugitīs
vocative fugite fugita fugitum fugitī fugitae fugita