fugitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of fugiō
Participle
fugitus (feminine fugita, neuter fugitum); first/second-declension participle
- They who flees or has fled; a fugitive.
- Roving, wandering, fleeing.
- Banished, exiled.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | fugitus | fugita | fugitum | fugitī | fugitae | fugita | |
| genitive | fugitī | fugitae | fugitī | fugitōrum | fugitārum | fugitōrum | |
| dative | fugitō | fugitae | fugitō | fugitīs | |||
| accusative | fugitum | fugitam | fugitum | fugitōs | fugitās | fugita | |
| ablative | fugitō | fugitā | fugitō | fugitīs | |||
| vocative | fugite | fugita | fugitum | fugitī | fugitae | fugita | |