fulciendus
Latin
Etymology
Future passive participle of fulciō.
Participle
fulciendus (feminine fulcienda, neuter fulciendum); first/second-declension participle
- which is to be supported
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | fulciendus | fulcienda | fulciendum | fulciendī | fulciendae | fulcienda | |
| genitive | fulciendī | fulciendae | fulciendī | fulciendōrum | fulciendārum | fulciendōrum | |
| dative | fulciendō | fulciendae | fulciendō | fulciendīs | |||
| accusative | fulciendum | fulciendam | fulciendum | fulciendōs | fulciendās | fulcienda | |
| ablative | fulciendō | fulciendā | fulciendō | fulciendīs | |||
| vocative | fulciende | fulcienda | fulciendum | fulciendī | fulciendae | fulcienda | |