furgnąć

Polish

Etymology

From furgać +‎ -nąć.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈfurɡ.nɔɲt͡ɕ/
  • Rhymes: -urɡnɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: furg‧nąć

Verb

furgnąć pf (imperfective furgać)

  1. (intransitive, dialectal) to fly, to zip (to move quickly) [with po (+ locative) ‘across what’]
    Synonyms: zaiwanić, (imperfective only) zasuwać

Conjugation

Conjugation of furgnąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive furgnąć
future tense 1st furgnę furgniemy
2nd furgniesz furgniecie
3rd furgnie furgną
impersonal furgnie się
past tense 1st furgnąłem,
-(e)m furgnął 		furgnęłam,
-(e)m furgnęła 		furgnęłom,
-(e)m furgnęło 		furgnęliśmy,
-(e)śmy furgnęli 		furgnęłyśmy,
-(e)śmy furgnęły
2nd furgnąłeś,
-(e)ś furgnął 		furgnęłaś,
-(e)ś furgnęła 		furgnęłoś,
-(e)ś furgnęło 		furgnęliście,
-(e)ście furgnęli 		furgnęłyście,
-(e)ście furgnęły
3rd furgnął furgnęła furgnęło furgnęli furgnęły
impersonal furgnięto
conditional 1st furgnąłbym,
bym furgnął 		furgnęłabym,
bym furgnęła 		furgnęłobym,
bym furgnęło 		furgnęlibyśmy,
byśmy furgnęli 		furgnęłybyśmy,
byśmy furgnęły
2nd furgnąłbyś,
byś furgnął 		furgnęłabyś,
byś furgnęła 		furgnęłobyś,
byś furgnęło 		furgnęlibyście,
byście furgnęli 		furgnęłybyście,
byście furgnęły
3rd furgnąłby,
by furgnął 		furgnęłaby,
by furgnęła 		furgnęłoby,
by furgnęło 		furgnęliby,
by furgnęli 		furgnęłyby,
by furgnęły
impersonal furgnięto by
imperative 1st niech furgnę furgnijmy
2nd furgnij furgnijcie
3rd niech furgnie niech furgną
anterior adverbial participle furgnąwszy
verbal noun furgnięcie
adjective
  • furgotliwy
noun
verb
  • furgotać impf

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.