Turkish
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish كومج (gümec, “honeycomb”), from Proto-Turkic *kömeč (“bread baked in the ashes; honeycomb”), a word which Clauson derives from the root *köm- (“to bury”).[1]
Noun
gümeç (definite accusative gümeci, plural gümeçler)
- honeycomb, a substance made by bees from beeswax, which has exagonal cells to hold their larvae
- Synonym: petek
Declension
Declension of gümeç
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
gümeç
|
gümeçler
|
| definite accusative
|
gümeci
|
gümeçleri
|
| dative
|
gümece
|
gümeçlere
|
| locative
|
gümeçte
|
gümeçlerde
|
| ablative
|
gümeçten
|
gümeçlerden
|
| genitive
|
gümecin
|
gümeçlerin
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
gümecim
|
gümeçlerim
|
| 2nd singular
|
gümecin
|
gümeçlerin
|
| 3rd singular
|
gümeci
|
gümeçleri
|
| 1st plural
|
gümecimiz
|
gümeçlerimiz
|
| 2nd plural
|
gümeciniz
|
gümeçleriniz
|
| 3rd plural
|
gümeçleri
|
gümeçleri
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
gümecimi
|
gümeçlerimi
|
| 2nd singular
|
gümecini
|
gümeçlerini
|
| 3rd singular
|
gümecini
|
gümeçlerini
|
| 1st plural
|
gümecimizi
|
gümeçlerimizi
|
| 2nd plural
|
gümecinizi
|
gümeçlerinizi
|
| 3rd plural
|
gümeçlerini
|
gümeçlerini
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
gümecime
|
gümeçlerime
|
| 2nd singular
|
gümecine
|
gümeçlerine
|
| 3rd singular
|
gümecine
|
gümeçlerine
|
| 1st plural
|
gümecimize
|
gümeçlerimize
|
| 2nd plural
|
gümecinize
|
gümeçlerinize
|
| 3rd plural
|
gümeçlerine
|
gümeçlerine
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
gümecimde
|
gümeçlerimde
|
| 2nd singular
|
gümecinde
|
gümeçlerinde
|
| 3rd singular
|
gümecinde
|
gümeçlerinde
|
| 1st plural
|
gümecimizde
|
gümeçlerimizde
|
| 2nd plural
|
gümecinizde
|
gümeçlerinizde
|
| 3rd plural
|
gümeçlerinde
|
gümeçlerinde
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
gümecimden
|
gümeçlerimden
|
| 2nd singular
|
gümecinden
|
gümeçlerinden
|
| 3rd singular
|
gümecinden
|
gümeçlerinden
|
| 1st plural
|
gümecimizden
|
gümeçlerimizden
|
| 2nd plural
|
gümecinizden
|
gümeçlerinizden
|
| 3rd plural
|
gümeçlerinden
|
gümeçlerinden
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
gümecimin
|
gümeçlerimin
|
| 2nd singular
|
gümecinin
|
gümeçlerinin
|
| 3rd singular
|
gümecinin
|
gümeçlerinin
|
| 1st plural
|
gümecimizin
|
gümeçlerimizin
|
| 2nd plural
|
gümecinizin
|
gümeçlerinizin
|
| 3rd plural
|
gümeçlerinin
|
gümeçlerinin
|
|
Derived terms
References
- ^ Clauson, Gerard (1972) “kömeç”, in An Etymological Dictionary of pre-thirteenth-century Turkish, Oxford: Clarendon Press, →ISBN, →OCLC, page 722
Further reading