gǫltr
Old Norse
Alternative forms
Etymology
From Proto-Germanic *galtô, from Proto-Indo-European *gʰel- (“to cut”).[1]
Noun
gǫltr m (genitive galtar, dative gelti, plural geltir)
Declension
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | gǫltr | gǫltrinn | geltir | geltirnir |
| accusative | gǫlt | gǫltinn | gǫltu | gǫltuna |
| dative | gelti | geltinum | gǫltum | gǫltunum |
| genitive | galtar | galtarins | galta | galtanna |
Descendants
References
- ^ Pokorny, Julius (1959) “434”, in Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume 2, Bern, München: Francke Verlag, page 434
Further reading
- Gerhard Köbler (2014) “Altnordisches Wörterbuch [Old Norse dictionary]”, in https://koeblergerhard.de (in German), 4th edition