gebocian
Old English
Etymology
By surface analysis, ġe- + bōcian
Pronunciation
- IPA(key): /jeˈboː.ki.ɑn/
Verb
ġebōcian
Conjugation
Conjugation of ġebōcian (weak, class 2)
| infinitive | ġebōcian | ġebōcienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | ġebōciġe | ġebōcode |
| second person singular | ġebōcast | ġebōcodest |
| third person singular | ġebōcaþ | ġebōcode |
| plural | ġebōciaþ | ġebōcodon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | ġebōciġe | ġebōcode |
| plural | ġebōciġen | ġebōcoden |
| imperative | ||
| singular | ġebōca | |
| plural | ġebōciaþ | |
| participle | present | past |
| ġebōciende | ġebōcod | |
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “ge-bócian”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.