gehiegan
Old English
Alternative forms
Etymology
From ġe- + hīeġan.
Pronunciation
- IPA(key): /jeˈxi͜yː.jɑn/, [jeˈhi͜yː.jɑn]
Verb
ġehīeġan (West Saxon)
Conjugation
Conjugation of ġehīeġan (weak, class 1)
| infinitive | ġehīeġan | ġehīeġenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | ġehīeġe | ġehīeġde |
| second person singular | ġehīeġest, ġehīeġst | ġehīeġdest |
| third person singular | ġehīeġeþ, ġehīeġþ | ġehīeġde |
| plural | ġehīeġaþ | ġehīeġdon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | ġehīeġe | ġehīeġde |
| plural | ġehīeġen | ġehīeġden |
| imperative | ||
| singular | ġehīeġ | |
| plural | ġehīeġaþ | |
| participle | present | past |
| ġehīeġende | ġehīeġed | |