gelijkrichten

Dutch

Etymology

From gelijk (“equal”) +‎ richten (“to aim, to direct”).

Pronunciation

  • IPA(key): /ɣəˈlɛi̯krɪxtə(n)/
  • Audio:(file)

Verb

gelijkrichten

  1. (transitive, electricity) to rectify

Conjugation

Conjugation of gelijkrichten (weak, separable)
infinitive gelijkrichten
past singular richtte gelijk
past participle gelijkgericht
infinitive gelijkrichten
gerund gelijkrichten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular richt gelijk richtte gelijk gelijkricht gelijkrichtte
2nd person sing. (jij) richt gelijk richtte gelijk gelijkricht gelijkrichtte
2nd person sing. (u) richt gelijk richtte gelijk gelijkricht gelijkrichtte
2nd person sing. (gij) richt gelijk richtte gelijk gelijkricht gelijkrichtte
3rd person singular richt gelijk richtte gelijk gelijkricht gelijkrichtte
plural richten gelijk richtten gelijk gelijkrichten gelijkrichtten
subjunctive sing.1 richte gelijk richtte gelijk gelijkrichte gelijkrichtte
subjunctive plur.1 richten gelijk richtten gelijk gelijkrichten gelijkrichtten
imperative sing. richt gelijk
imperative plur.1 richt gelijk
participles gelijkrichtend gelijkgericht
1) Archaic.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.