geniculatus
See also: Geniculatus
Latin
Etymology
From geniculum (“little knee”) + -ātus (“-ate”, adjectival suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɡɛ.nɪ.kʊˈɫaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d͡ʒe.ni.kuˈlaː.t̪us]
Adjective
geniculātus (feminine geniculāta, neuter geniculātum); first/second-declension adjective
Inflection
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | geniculātus | geniculāta | geniculātum | geniculātī | geniculātae | geniculāta | |
| genitive | geniculātī | geniculātae | geniculātī | geniculātōrum | geniculātārum | geniculātōrum | |
| dative | geniculātō | geniculātae | geniculātō | geniculātīs | |||
| accusative | geniculātum | geniculātam | geniculātum | geniculātōs | geniculātās | geniculāta | |
| ablative | geniculātō | geniculātā | geniculātō | geniculātīs | |||
| vocative | geniculāte | geniculāta | geniculātum | geniculātī | geniculātae | geniculāta | |
Derived terms
- Geniculātus (noun)
Related terms
- ingeniculātus
- geniculātim
- geniculātiō
Descendants
- → English: geniculate
References
- “geniculatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “geniculatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- geniculatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.