gerinnan
Old English
Etymology
From Proto-West Germanic *garinnan, equivalent to ġe- + rinnan. Literally, "to flow or run together." Cognate with Old High German girinnan, Gothic 𐌲𐌰𐍂𐌹𐌽𐌽𐌰𐌽 (garinnan). Compare German gerinnen.
Pronunciation
- IPA(key): /jeˈrin.nɑn/
Verb
ġerinnan
- to blend, run together, coagulate
Conjugation
Conjugation of ġerinnan (strong, class III)
| infinitive | ġerinnan | ġerinnenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | ġerinne | ġerann |
| second person singular | ġerinst | ġerunne |
| third person singular | ġerinþ | ġerann |
| plural | ġerinnaþ | ġerunnon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | ġerinne | ġerunne |
| plural | ġerinnen | ġerunnen |
| imperative | ||
| singular | ġerinn | |
| plural | ġerinnaþ | |
| participle | present | past |
| ġerinnende | ġerunnen | |