gescrincan
Old English
Etymology
Equivalent to ġe- + sċrincan.
Pronunciation
- IPA(key): /jeˈʃrin.kɑn/, [jeˈʃriŋ.kɑn]
Verb
ġesċrincan
Conjugation
Conjugation of ġesċrincan (strong, class III)
| infinitive | ġesċrincan | ġesċrincenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | ġesċrince | ġesċranc |
| second person singular | ġesċrincst | ġesċrunce |
| third person singular | ġesċrincþ | ġesċranc |
| plural | ġesċrincaþ | ġesċruncon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | ġesċrince | ġesċrunce |
| plural | ġesċrincen | ġesċruncen |
| imperative | ||
| singular | ġesċrinc | |
| plural | ġesċrincaþ | |
| participle | present | past |
| ġesċrincende | ġesċruncen | |